Jak powstał utwór

Tekst pochodzi z modlitewnika Żyć Dobrą Nowiną autorstwa o. Józefa Kozłowskiego SJ

Pieśń powstała podczas pierwszego tygodnia Ćwiczeń duchownych, które o. Józef Kozłowski SJ prowadził w Stanach Zjednoczonych (w Los Altos), przy współudziale zespołu Mocni w Duchu. Utwór ten zacząłem pisać w późnych godzinach wieczornych, po całym dniu rekolekcji, gdy już mocno wszedłem w Ćwiczenia. Czułem, że ma on być cichy, bliski człowiekowi, pomocny w jego osobistej modlitwie. Wymuszała to także sytuacja - uczestnicy i prowadzący rekolekcje mieszkali w sąsiednich pokojach, więc nie mogłem hałasować. Tak więc grałem swoją kompozycję na gitarze akustycznej i cichutko sobie śpiewałem, żeby ich nie pobudzić.

W ciągu kolejnych dni rekolekcyjnych myślałem sporo o Maryi, o Jej pokorze i wierności. Wreszcie w drodze do San Francisco, na słynnym moście Golden Gate, utwór nabrał ostatecznej formy. Nieustannie towarzyszył mi później przez cały czas pobytu w Stanach, ciągle wracał, dzieliłem się więc nim jak mogłem i z kim mogłem.

Treść pieśni była dla mnie samego ważna, dlatego że wskazuje na wierność Maryi Duchowi Świętemu, umiejętność wsłuchania się w Niego w ciszy serca i na posłuszeństwo wobec Jego działania. Zapragnąłem, aby ta pieśń była piękna, cicha, pełna pokoju i miłości, tak jak w moich oczach jest Maryja. Podczas procesu tworzenia nieustannie miałem Ją przed oczami i czułem, że przyjmuje dar, jaki Jej zapragnąłem złożyć. A że w tym czasie bardzo intensywnie przeżywałem swoje rekolekcyjne spotkanie z Nią - ta pieśń właśnie miała być darem dla Niej.

Maciej Zając

Analiza muzyczna pieśni:

Pieśń zawierzenia to spokojna ballada, o nie pozbawionej wewnętrznego napięcia melodii (zwłaszcza w refrenie), przejrzystej harmonii i takich proporcjach w rozmiarach tekstu zwrotki i refrenu, że bez trudu podejmowana jest przez wiernych uczestniczących w liturgii, nawet bez wcześniejszego przygotowania.

W posłudze liturgicznej sprawdził się następujący sposób wykonania: zazwyczaj dwukrotnie śpiewa się zwrotkę na przemian z refrenem, a potem już tylko refren. Z uwagi na treść pieśni (modlitwa zawierzenia, podobnie jak Pod Twoją obronę) jest ona zwykle śpiewana na koniec Eucharystii. Pieśń ta jest też ostatnim utworem na płycie Pokorna Służebnico Pana oraz wprowadza i towarzyszy (jako tło instrumentalne) recytowanej modlitwie - zawierzenia Maryi Kościoła i świata. Tę modlitwę odmawiano również w taki sam sposób z wiernymi w trakcie posługi ewangelizacyjnej.

dr Bogna Augustyniak - muzykolog

Muzyka

Tekst

Utwór znajdziecie na płytach:

ZOBACZ WSZYSTKIE UTWORY